Τον Οκτώβριο του 1999 αναγορεύθηκα Διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας Α.Π.Θ με βαθμό «Άριστα».

Θέμα της διδακτορικής διατριβής ήταν: «Βιολογικές μεταβολές της επίφυσης σε επίμυες κατά τη διάρκεια πόρωσης κατάγματος (Πειραματική Μελέτη)».

Περίληψη

Για την πραγματοποίηση αυτής της μελέτης επιλέξαμε ως πειραματόζωα τους λευκούς άρρενες επίμυες της φυλής Wistar. Η ηλικία που επιλέχθηκε ήταν αυτή των 5 εβδομάδων. Στην ηλικία αυτή φαίνεται ότι ο συζευκτικός χόνδρος παρουσιάζει μεγάλη δραστηριότητα και κατά συνέπεια τα ευρήματα μας είναι πιο σαφή. Η οστεοτομία έγινε εγχειρητικά ώστε να διασφαλίσουμε όμοιες συνθήκες, ύψος, αλλά και μορφή κατάγματος. Ως χρόνος θυσίας των πειραματοζώων καθορίσθηκε αυτός των δύο εβδομάδων μετά τη δημιουργία του κατάγματος (ηλικία 7 εβδομάδων).
Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 48 πειραματόζωα. Σε 25 από αυτά μελετήθηκε η περιεκτικότητα σε D.N.A. του συζευκτικού χόνδρου του μηριαίου οστού που υπέστη κάταγμα και του συζευκτικού χόνδρου του υγιούς μηριαίου οστού (αριστερό σκέλος–μάρτυρας).
Επίσης, θυσιάσαμε 15 πειραματόζωα για τη σύγκριση ιστολογικών διαφοροποιήσεων των συζευκτικών χόνδρων, εμφανών με το κοινό οπτικό μικροσκόπιο. Με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, σε παρασκευάσματα που προέρχονται από 8 συνολικά πειραματόζωα συγκρίναμε τις μορφολογικές μεταβολές των χονδροκυττάρων στις διάφορες φάσεις του κύκλου ζωής τους, καθώς και την παθητική μετακίνηση τους στο συζευκτικό χόνδρο.
Απ’ όλα τα αποτελέσματα καταφαίνεται η αύξηση της δραστηριότητας του συζευκτικού χόνδρου του μηριαίου οστού που υπέστη το κάταγμα σε σχέση με το υγιές.